Info

Man As Plague bracht in 2016 zijn debuut The Frail Compass uit. De Nederlandse band liet daarop een mix van death(core) en metal(core) horen, geïnjecteerd met een vleug elektronica. Hoewel we inmiddels zeven jaar verder zijn en er wijzigingen zijn doorgevoerd in de bezetting, is er in grote lijnen niets veranderd aan het strijdplan. Er zijn geen concessies gedaan om harder dan ooit tevoren terug te keren en ik kan alvast verklappen: dat lukt het viertal. Niemand minder dan Jacob Hansen (Amaranthe, Volbeat en Dyscarnate) is verantwoordelijk geweest voor de mastering van Titanomachy.

Met één kijk op de namen van alle dertien nummers kom je al tot de conclusie dat de rode draad van dit tweede album bij mythologie ligt. Man As Plague verhaalt over de overeenkomsten tussen onze wereld en die van de Griekse mythen en sagen. Niet bijster origineel, maar al het gras is al voor de voeten weggemaaid hé. Toch heeft de muziek voor ons wél een interessante mix van stijlen in petto. Alles is namelijk deze ronde veel overtuigender en afwisselender gebracht ten opzichte van de vorige plaat, waarbij met name de elektronica een stuk nadrukkelijker aanwezig is. Het kwartet pakt regelmatig stevig uit waarbij de staccato, djenty gitaarpartijen, oerdegelijke bulderzang en beukende drums erg overtuigend klinken. Het titelnummer, Mnemosyne, Cronos en The Observer zijn lekker puik en aan afwisseling geen gebrek. De synthpartijen op de achtergrond klinken fraai en karaktervol en geven de muziek bij tijd en wijlen een ‘blackened’ en industrieel sfeertje.
(bron: Zware Metalen)